Επικήδειος Λόγος από Πρύτανη Καθηγητή Φίλιππο Πουγιούτα
Πολυαγαπημένε μας Ανδρέα Πολεμίτη,
Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ για να σου απευθύνουμε με την απέραντη μας αγάπη το ύστατο χαίρε. Μαζευτήκαμε εδώ για να σε τιμήσουμε και για να σε ευχαριστήσουμε θερμά για την σημαντικότατη προσφορά σου στον τόπο μας, στην κοινωνία μας και σ όλες και όλους εμάς.
Υπήρξες ένας πρωτοπόρος ακαδημαϊκός με μεγάλο όραμα για την Παιδεία. Από τις αρχές της δεκαετίας του ´80 έθεσες στόχο της ζωής σου τη δημιουργία πανεπιστημίου στην Κύπρο. Δεν υπήρχε όμως τότε το νομικό πλαίσιο. Οι ακαδημαϊκές σου εμπειρίες, η ιδιαίτερή σου ευστροφία και το επιχειρηματικό σου μυαλό βρήκαν όμως την προσωρινή λύση για την προσφορά πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Ίδρυσες το 1981 το Indiana Education Center, το οποίο σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Indianapolis προσέφερε πανεπιστημιακά προγράμματα σπουδών. Η λύση αυτή, όμως, δε σήμανε την ολοκλήρωση του ονείρου σου. Με την μετέπειτα συγχώνευση του εκπαιδευτικού σου ιδρύματος με το Intercollege συνέχισες να εργάζεσαι σκληρά για τη μετεξέλιξη του Intercollege σε πανεπιστήμιο και έθεσες έτσι θεμέλιους λίθους για τη δημιουργία του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.
Στο Intercollege, ως Ακαδημαϊκός Κοσμήτορας, αποτελούσες την ακαδημαϊκή καρδιά και ψυχή του οργανισμού μας. Μια καρδιά και ψυχή, που παλλόταν τόσο δυνατά λόγω της τεράστιας αγάπης σου για τον οργανισμό μας και τους ανθρώπους του, με τους οποίους ήσουνα τόσο πολύ δεμένος σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Από τότε η εμμονή σου για την ποιότητα καθοδηγούσε τις δράσεις μας.
Ανέπτυξες και συνέγραψες τους ακαδημαϊκούς κανονισμούς του Κολλεγίου, που αποτελούν το Α και το Ω της λειτουργίας ενός ακαδημαϊκού ιδρύματος. Ως ο ανώτερος ακαδημαϊκός διοικητικός λειτουργός του, επέβλεπες την εφαρμογή των κανονισμών και όποτε υπήρχε οποιοδήποτε θέμα ακαδημαϊκής φύσεως που όλοι εμείς οι υπόλοιποι δεν μπορούσαμε να λύσουμε, παρέμβαινες και έδινες λύση. Συνδύαζες άψογα την θεωρητική γνώση με την πρακτική σκέψη. Άλλωστε, οι διδακτορικές σου σπουδές στην Εφαρμοσμένη Διοίκηση Επιχειρήσεων και οι τεράστιες εμπειρίες σου τόσον στο ακαδημαϊκό χώρο όσον και στη βιομηχανία, σου πρόσφεραν τις δεξιότητες και ικανότητες να χειρίζεσαι πολύπλοκα θέματα και να επιλύεις προβλήματα.
Περισσότερο όμως, και αυτό είναι κάτι που λίγοι ίσως αντιλαμβάνονται την αξία του γιατί δεν είναι κάτι που μπορεί να αξιολογηθεί εύκολα, ανέπτυξες και δημιούργησες ένα ακαδημαϊκό πλαίσιο, το οποίο επέτρεπε την ομαλή και χωρίς προβλήματα λειτουργία του οργανισμού.
Πίστευες στην παιδεία, όχι απλώς στην εκπαίδευση και ήθελες οι απόφοιτες και απόφοιτοί μας να είναι κριτικά σκεπτόμενοι, ολοκληρωμένοι άνθρωποι με αρχές και αξίες. Ως εκ τούτου, επέμενες πάντα να ακολουθούνται πιστά οι προδιαγραφές που εσύ ανέπτυξες για τα προγράμματα σπουδών και οι οποίες καθόριζαν την επιλογή μαθημάτων γενικής παιδείας, κυρίως από τις ανθρωπιστικές σπουδές, τις κοινωνικές επιστήμες και τις Τέχνες, υποχρεωτική. Υπήρξες πρωτοπόρος και στον τομέα αυτό.
Με δική σου πρωτοβουλία και σημαντικότατη συνεισφορά αναπτύξαμε πολλά προγράμματα σπουδών. Η ποιοτική αναβάθμιση του Κολλεγίου και η μεγάλη αύξηση του αριθμού των φοιτητών και φοιτητριών του ήταν αποτέλεσμα της τεράστιας συνεισφοράς σου.
Δεν ξεχνούμε ποτέ ότι ως ο ακαδημαϊκά καταλληλότερος και ως βαθύς γνώστης όλων των προγραμμάτων σπουδών, ήσουνα πάντα στην πρώτη γραμμή για να δίνες πληροφορίες σε ενδιαφερόμενους νέες και νέους και στους γονείς τους. Όλες και όλοι οι ενδιαφερόμενοι έφευγαν από το γραφείο σου πλήρως ενημερωμένοι, σοφότεροι και έτοιμοι να πάρουν τη σωστή απόφαση για την επιλογή των σπουδών τους. Χιλιάδες απόφοιτες και απόφοιτοι μας σε ευγνωμονούν για αυτό.
Από το 2001, που το Intercollege άρχισε να λειτουργεί ως πανεπιστήμιο με την αναδιοργάνωση της ακαδημαϊκής του δομής σε Σχολές και Τμήματα, τη δημιουργία Συγκλήτου και την ενίσχυση του Συμβουλίου με ακαδημαϊκούς, ανέλαβες την επίβλεψη των Σχολών και των συντονισμό των Κοσμητόρων υπό τον Πρύτανη Καθηγητή Βαγγέλη Κουφουδάκη. Η άψογη συνεργασία σου με τους Κοσμήτορες οδήγησε στην δημιουργία πραγματικής πανεπιστημιακής ακαδημαϊκής κουλτούρας. Από το 2005 μέχρι το 2007 είχες τον συντονισμό της πενταμελούς επιτροπής που συστάθηκε από την Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή Μετεξέλιξης του Intercollege σε Πανεπιστήμιο για να συγγράψει την εκτενή, χιλιάδων σελίδων αίτηση για ίδρυση πανεπιστημίου.
Συνέγραψες το μεγαλύτερο της μέρος, συμπεριλαμβανομένης της στρατηγικής του Πανεπιστημίου, των πυλώνων και των δράσεων της και του τετραετούς σχεδίου ανάπτυξης του. Η παρέμβασή σου για την αναθεώρηση του προτεινόμενου Χάρτη του πανεπιστημίου, του πιο σημαντικού κειμένου που ορίζει ένα πανεπιστήμιο, ήτανε καταλυτική, αφού οι σημαντικότατες αλλαγές που έκανες, διασφάλισαν μετέπειτα την εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου. Το δύσκαμπτο 200-σέλιδο κείμενο που σου υποβλήθηκε το μετάτρεψες σε ένα ευέλικτο 35-σέλιδο κείμενο μεταφέροντας πολλές από τις υπόλοιπες λεπτομέρειες στους εσωτερικούς κανονισμούς.
Με την ίδρυση του Πανεπιστημίου το 2007 ανέλαβες καθήκοντα Ανώτερου Αντιπρύτανη και συνέβαλες αφάνταστα στην ανάδειξή του ως το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο στην Κύπρο, με πέραν των 14,000 φοιτητών και ανάμεσα στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Μας κληροδότησες μεταξύ πολλών άλλων το πανεπιστημιακό ακαδημαϊκό πλαίσιο προσφοράς ποιοτικής εκπαίδευσης, την πανεπιστημιακή κουλτούρα, τον Χάρτη και τους εσωτερικούς κανονισμούς για την εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου, και ως εκ τούτου μια στιβαρή βάση για επιτυχία.
Συνέχισες με τον ίδιο ζήλο να επιβλέπεις τις Σχολές, να προετοιμάζεις σημαντικότατα ακαδημαϊκά έγγραφα, να σχεδιάζεις και να δημιουργείς, και να συμβουλεύεις φοιτητές και ενδιαφερόμενους για φοίτηση νέους και νέες και να αποτελείς έναν πρωτεργάτη της ανελικτικής πορείας του οργανισμού μας.
Η κοινότητα του Intercollege/Πανεπιστημίου Λευκωσίας θα σε ευγνωμονεί για πάντα για ό,τι έχεις προσφέρει. Αυτό που ενώνει πολλούς από εμάς που μαζευτήκαμε σήμερα εδώ είναι το Intercollege και το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας. Και το ότι υπάρχουν τα δύο αυτά κορυφαία ακαδημαϊκά ιδρύματα οφείλονται στο ότι υπήρξες εσύ. Η ζωή σου και το έργο σου σημάδεψαν τη ζωή μας. Χωρίς εσένα πολλοί από εμάς ίσως να ήμαστε στο εξωτερικό, μακριά από την πατρίδα μας. Τα αποτελέσματα των πράξεων σου μας έδωσαν την εύκαιρα να εργαζόμαστε στην χώρα μας σε αυτόν τον υπέροχο οργανισμό.
Αλλά και η Κύπρος σου οφείλει ένα τεράστιο ευχαριστώ. Γιατί αποτέλεσες έναν πρωτεργάτη της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Γιατί υπήρξες ένας από τους υπαίτιους που η Ανώτερη Εκπαίδευση στην Κύπρο ανθεί σήμερα, διοχετεύοντας στην κοινωνία μορφωμένους πολίτες και παράγοντας περίπου το 5% του ΑΕΠ της χώρας μας.
Γιατί η Κύπρος μπορεί πλέον να νοιώθει περήφανη ότι αποτελεί περιφερειακό κέντρο ποιοτικής ανώτερης εκπαίδευσης.
Σου χρωστούμε πράγματι τόσα πολλά σε σχέση με την επαγγελματική μας αποκατάσταση και καριέρα. Σου είμαστε ταυτόχρονα ιδιαίτερα ευγνώμονες γιατί υπήρξες μέρος της ζωής μας. Γιατί μας έκανες να χαμογελάμε συνεχώς. Γιατί μοιράστηκες μαζί μας την χαρισματική σου προσωπικότητα. Γιατί εκτός από συνάδελφος και μέντορας ήσουνα ένας τίμιος, ταπεινός, απλός, ευαίσθητος, δοτικός, καλοσυνάτος, γαλήνιος, γνήσιος και μοναδικός άνθρωπος με ξεχωριστό χιούμορ. Ένας πραγματικός άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης. Σε θαυμάζαμε και σε αγαπούσαμε πολύ όλοι.
Θα θυμούμαστε πάντα τις ιστορίες που μας έλεγες. Τα κουίζ που μας έβαζες. Τις ανατρεπτικές σου θεωρίες. Τις συμβουλές σου για κάθε θέμα που γνώριζες. Την αγάπη σου και την πατρική σου στοργή. Τα εδέσματα που ετοίμαζες και με τόση χαρά μας κερνούσες. Και δεν θα σταματήσουμε να σε μνημονεύουμε ο καθένας μας με το δικό του τρόπο αλλά και ομαδικά. Αναπολώντας, όπως κάναμε πάντα, τις όμορφες στιγμές που μας χάρισες. Όλες και όλοι μας έχουμε τόσα πολλά να πούμε για σένα.
Για μένα προσωπικά υπήρξες ο τρίτος και τελευταίος μέντοράς μου στην ακαδημαϊκή μου καριέρα. Μαθήτευσα κοντά σου στο Intercollege ως Αναπληρωτής Ακαδημαϊκός Κοσμήτορας για 9 χρόνια και στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας ως Αντιπρύτανης για 8 χρόνια και Πρύτανης για σχεδόν 7 χρόνια τώρα. Σου χρωστώ τόσα πολλά. Ήθελα και ανάμενα να διεκδικούσες την Πρυτανεία αφού θα εκλεγόσουνα σίγουρα χωρίς ανθυποψήφιο.
Η ταπεινοφροσύνη σου όμως δεν σε άφηνε να πράξεις κάτι τέτοιο και το μόνο τελικά που δέχθηκες να σου απονέμουμε ως φόρο τιμής για ό,τι έχεις κάνει είναι ο τίτλος του Επίτιμου Ανώτερου Αντιπρύτανη, όταν αποφάσισες να μην συνεχίσεις να υπηρετείς στη θέση αυτή. Όσα και αν είχες πετύχει επαγγελματικά στη ζωή σου ποτέ δεν αναζήτησες αναγνώριση, δημοσιότητα και δόξα. Σου έφτανε η αγάπη, η εκτίμηση και ο σεβασμός των δικών σου ανθρώπων και της πανεπιστημιακής μας κοινότητας.
Πολυαγαπημένε μας Ανδρέα,
Έφυγες πρόωρα και μας λύπησες πολύ. Μας χάρισες τόσες πολλές χαρές όμως. Τα τελευταία χρόνια ευτύχισες να έχεις κοντά σου όλη σου την οικογένεια.
Η χαρά σου όταν ο Αντώνης αποφάσισε να επαναπατριστεί για να είναι κοντά σου και να συνεισφέρει στο όραμά σου για το πανεπιστήμιο ήταν απερίγραπτη. Ευτύχησες να χαρείς τον γάμο του Αντώνη με την αγαπημένη του Εύη και τον ερχομό στον κόσμο του λατρευτού σου εγγόνου Ανδρέα. ‘Έζησες αμέτρητες χαρές με την πολυαγαπημένη σου Έλενα. Αγαπήθηκες τόσο πολύ από όλη την οικογένειά σου, τους συγγενείς, τους φίλους σου, τους συνεργάτες σου, όλες και όλους εμάς.
Καλό σου ταξίδι στους ουρανούς και στο φως. Ο Παράδεισος σε περιμένει. Θα μας λείψεις πολύ! Αιωνία σου η μνήμη.
