Το Τμήμα Νομικής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ποινικών Σπουδών και Εγκληματολογίας και το Cyprus Center of Law & Justice, στο πλαίσιο του μαθήματος της Εγκληματολογίας, σας προσκαλούν στη διάλεξη με τίτλο:

«Οι κλειστές φυλακές ως τόπος και χρόνος τιμωρίας και οι αγροτικές φυλακές ως τόπος επανένταξης»

Μια ποιοτική έρευνα που προβάλλει την αξία των αγροτικών φυλακών μέσα από προσωπικά βιώματα των κρατουμένων.

Εισηγητής: Δρ. Παναγιώτης Σχίζας, Πάντειο Πανεπιστήμιο 

Κατά την διάρκεια της παρουσίασης, ο Δρ. Σχίζας και η Eπίκουρη Kαθ. Σορβατζιώτη, θα αναλύσουν ζητήματα αναφορικά με τις μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης ως μέσο αντεγκληματικής πολιτικής, τη λειτουργία της ποινής φυλάκισης στις εκάστοτε κατηγορίες των εγκλημάτων, αλλά και την ανάγκη επιβολής πολυετούς κάθειρξης σε συγκεκριμένες μορφές εγκλημάτων, όπου προέχει ο σκοπός της γενικής πρόληψης.

Η έρευνα (απόσπασμα συνέντευξης):

Π.Δ. (53 ετών). «Δουλεύω οδηγός στα τρακτέρ σε γεωργικούς ελκυστήρες. Ισόβια για ανθρωποκτονία.  Στην αγροτική φυλακή έχω οχτώ χρόνια και στη Λάρισα εφτά.

α) Το μέτρημα των κρατουμένων, από ορισμένους σωφρονιστικούς, με το χέρι και με το δείκτη ή με τη φράση ένα ζώο, δύο ζώα, σε κάνουν να νιώθεις δύο φορές τη φυλακή γιατί σε υποτιμούν και κάνει τη φυλακή δύο φορές μαύρη.

β) Τα μάνταλα όταν σε κλειδώνουν σε κάνει να νιώθεις μέσα σου να φωνάξεις τη λέξη ‘μάννα’ ή κάποιον που έχεις αδυναμία

γ) όταν πας για ύπνο έχεις την αίσθηση ότι μπορεί να μη ξυπνήσεις και ότι και αν ξυπνήσεις, μπορεί να μην είσαι ψυχικά ζωντανός. Αλλά τελικά, κάθε κρατούμενος βάζει μέσα του κάποια ελπίδα 

δ) στα τρία χρόνια εγκλεισμού τη «σακουλεύεσαι» (την ακούς, τη νιώθεις) πολύ δυνατά τη φυλακή, πολύ βαριά, νιώθεις τη στέρηση, τα νιώθεις όλα. Πάνω από τρία χρόνια καθαρίζεις, τελειώνεις ψυχικά και σωματικά γιατί αλλάζεις σκέψη. Γεννιέται εκδίκηση και μίσος…»