Κ. Φελλάς: «Αδιαπραγμάτευτη η αξιοπρέπεια όσων βιώνουν τη φτώχεια»
Ως «αδιαπραγμάτευτη» χαρακτήρισε την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που βιώνουν τη φτώχεια ο Ανώτερος Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, Καθηγητής Κωνσταντίνος Ν. Φελλάς, σε ομιλία του στο ετήσιο Συνέδριο του Εθνικού Δικτύου Ενάντια στη Φτώχεια (ΕΔΕΦ Κύπρου), με τίτλο «Ενεργός Συμμετοχή των Ατόμων που βιώνουν φτώχεια». Το συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε στις 5 Νοεμβρίου, παρουσία της Υπουργού Εργασίας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, κ. Ζέτας Αιμιλιανίδου, έθεσε επί τάπητος το ζήτημα της ενεργού πολιτότητας των ανθρώπων που ζουν μέσα στη φτώχεια.
Όπως σημείωσε ο Καθηγητής, «η αξιοπρέπεια αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, το οποίο δεν θα πρέπει μόνο να είναι αδιαπραγμάτευτο, αλλά και να υποστηρίζεται έμπρακτα, αφενός από την κοινωνική δομή, και αφετέρου από την ίδια την Πολιτεία». Η ενεργός συμμετοχή των ατόμων που βιώνουν φτώχεια στα κοινά, η απασχόλησή τους με διάφορες δραστηριότητες και η συνεχής μάχη στον αγώνα για τη μάθηση και τη σωστή ενημέρωση είναι ευθύνη όλων μας, συνέχισε.
«Η οποιαδήποτε πολιτική, κοινωνική, οικονομική ή νομική απόφαση ή άλλες επιπρόσθετες μεταρρυθμίσεις παρθούν για τη φτώχεια, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη των ίδιων ατόμων που βιώνουν τη φτώχεια δεν είναι πάντα βιώσιμες ούτε λειτουργικές αποφάσεις», υπογράμμισε. Ως εκ τούτου, ανέφερε ο κ. Φελλάς, η αντιμετώπιση της φτώχειας αποτελεί συλλογική προσπάθεια, ενώ με τη συμμετοχή δημιουργούνται ποικίλες ευκαιρίες, καθώς διατηρείται η αξιοπρέπεια του ατόμου. «Όλοι μας πρέπει να έχουμε την ευκαιρία σε αξιοπρεπείς συνθήκες», πρόσθεσε.
Επικαλούμενος τη ρήση του Θαλή του Μιλήσιου, σύμφωνα με την οποία « Άριστη δημοκρατία είναι εκείνη που δεν έχει ούτε πάρα πολύ πλούσιους, ούτε πάρα πολύ φτωχούς πολίτες», ο Καθηγητής Φελλάς, υπέδειξε πως ο κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει πρόσβαση σε επαρκείς πόρους και υπηρεσίες, που θα του επιτρέπουν να διαβιώνει αξιοπρεπώς, ωστόσο ταυτόχρονα έχει το δικαίωμα να έχει πρόσβαση σε αξιοπρεπή εργασία, η οποία θα του επιτρέψει κατ’ επέκταση να ανεξαρτητοποιηθεί και να είναι σε θέση να μπορεί να ζήσει αυτόνομα και χωρίς υποστήριξη.
«Ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με τη ζωή, που θα είναι μια κοινωνία βασισμένη στην αλληλεγγύη, μέσα στην οποία ο καθένας θα έχει ίσα δικαιώματα και ο καθένας θα σέβεται τον διπλανό του γι’ αυτό που πραγματικά είναι. Είναι εξίσου σημαντικό να συμπεριλάβουμε τους συμπολίτες μας που βιώνουν τη φτώχεια στο επίκεντρο των αποφάσεων που τους αφορούν. Δεν μπορούμε απλά να παίρνουμε αποφάσεις χωρίς τη συμμετοχή και χωρίς τη γνώμη των ιδίων των συμπολιτών μας», κατέληξε.
